با پیروزی اعراب تازه مسلمانشده بر ساسانیان، نیاز به شهرهایی تازه برای سازمان دادن سربازان عرب در دل سرزمینهای بهدست آمده، پدید آمد؛ نگاهی که نخستین بار به ساخت شهرهای کوفه و بصره در عراق امروزی و ایران آن روزگار انجامید. این نگاه، با گشوده شدن هر سرزمینی، زمینه ساخت شهرهایی تازه را فراهم میکرد. با این نگاه، پس از شکست شدن ایستادگی مردم پارس در برابر آنان، شهر شیراز، در جای کنونی به دستور خلیفه دوم ساخته شد.انتشار: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی - فرهنگ فارس - روزنامه روزنما شماره 1571 مورخ 16 اردیبهشت 1403 صفحه 5 - هفتهنامه شهرسبز شماره 606 مورخ 16 اردیبهشت 1403 صفحه 3 - در جنوب ایران، شهری است که رازهای بسیار آشکار و پنهانی دارد؛ شیراز. شیراز، دشت و جلگهای در میان دو رشتهکوه -روبروی هم از بالادست باختر تا پاییندست خاور کشیده شدهاند- جای گرفته است. رشتهکوههایی که در پاییندست هر کدام، بسترهایی رودخانهمانند یا سیلشکن دارند و بهدرستی روشن نیست که ساخت انسان هستند یا گذرگاههای طبیعی که آبهای روزمینی را به سوی دریاچه مهارلو در خاورپایینی، رهنمون میشوند. هرگونه به آنها بنگریم -رودخانه خشک در بالا و چه رودخانه قرهآغاج در پایین- درخواهیم یافت که در روزگاران دیرین، سرزمین بین این دو رودخانه، جلگهای باتلاقی و دارای گونههای بسیار گیاهی و جانوری بوده است. نگاهی به پیشینه سرزمین پیرامونی آن نیز نشان میدهد که چنین طبیعتی در جاهای دیگری همچون دشت ارژن، خونزنیون، شاهپور و کازرون در باختر دشت شیراز، سپیدان، بیضا، دشمنزیاری و ممسنی در باختربالادست، سروستان در خاور و... را میتوان جست که از همه نزدیکتر و همانندتر، همان دشتارژن است که تا آغاز سده پیش نیز طبیعت دستنخو, ...ادامه مطلب